Ik werd op 8 november 1986 geboren in de stad Arcelia Guerrero.
Mijn ouders waren boeren en ik was hun vijfde kind.
Ik woonde tussen het groen de uitgestrekte velden en ik was vaak te vinden bij de kleine rivier die door het dorpje stroomde.

Ik had een heerlijke jeugd.
Ik weidde de schapen, verbouwde mais en woonde – met zes andere leerlingen – de lessen bij op school in ons dorpje.
Mijn ouders verhuisde naar Cuernavaca en ik bleef bij mijn grootouders die voor mij zorgden.

Toen ik acht jaar was overleed mijn opa en mijn ouders besloten dat ik weer bij hen moest wonen.
Ik liep altijd blootsvoets door de velden, bracht mijn vrije uren door bij de rivier.
En ik staarde ’s avonds uren naar de hemel die bezaaid was met sterren.
Ik moest niet alleen die dagen van vrijheid achter me laten maar ook een grootse vrouw, mijn oma. Ik ben haar altijd als moeder blijven zien.

In de stad Cuernavaca was alles anders.
De mensen waren anders en ik voelde me anders.
Ik merkte dat de mensen mijn gewoontes vreemd vonden en ik vond op mijn beurt hun gewoontes heel vreemd.
Maar langzaam, heel langzaam wendde ik aan de stad.

In mijn jeugd waren er geen boeken, er werd nimmer een galerie of museum bezocht en ook was er geen klassieke muziek te beluisteren.
Mijn ouders wilden het beste voor mij.
Ik ging naar de lagere school, vervolgens naar de middelbare school en ik volgde daarna een voorbereiden jaar om toe gelaten te worden tot de universiteit.
Ik was de trots van mijn ouders.

Ik voelde altijd een aantrekkingskracht tot beelden en film.
Hoewel ik pas op mijn veertiende voor het eerst een bioscoop bezocht.

In eerste instantie wilde ik scheikunde gaan studeren in Mexico-Ciudad maar ik werd niet aangenomen op de universiteit.
In Cuernavaca besloot ik om zijn passie voor de film te volgen en meldde me aan bij de school der kunsten waar ik werd aangenomen.
Daar leerde ik de schilderkunst kennen en tevens de grote schilders.
En vanaf dat moment was ik verkocht, beeldende kunst werd en is nog steeds mijn passie.

Waarom ik hou van beeldende kunst?
Als ik bezig ben met kunst dan waan ik me weer in mijn geboortedorp.
Ik ervaar opnieuw de vrijheid van de natuur.
Ik beleef opnieuw de sensatie dat ik weer onder een grote zit en de sterrenhemel zie.
Er waren geen gedachten, wensen, emoties. Ik was onderdeel van een groot geheel.
Alles klopte en was goed.

Van Amisadai is een korte film gemaakt over zijn werk en leven. (ca. 20 minuten)

Slideshow

Website

Ik ben Mary Maguiere Bonell, geboren in Chili, en woon sinds 2007 in Mexico.
In Chili heb ik de opleiding docente Beeldende Kunst gevolgd.
Na de opleiding wilde ik een jaar naar het buitenland om te kijken wat een andere cultuur zou toevoegen aan mijn kunst.
Ik kreeg een beurs voor een jaar masterclass aan de kunstacademie in Mexico.
In dat jaar heb ik me met name gericht op boetseren.
Na dat jaar keerde ik voor twee maanden terug naar Chilie en besloot toen om me te vestigeren in Mexico.
Ik ben verliefd op Mexico en wil hier niet meer weg.
Ik ben les gaan geven bij Nuestros Pequeños Hermanos.
Voor de jongeren daar is tekenen en schilderen de manier om zich te kunnen uiten. En dat hebben ze hard nodig.
Ik besloot om door te studeren en heb mijn doctoraal onderwijskunde gehaald maar ik merkte tijdens het studeren dat ik ontzettend het scheppen miste!
Ik wil scheppen en bezig zijn met mijn handen.
Daarom besloot ik te stoppen met de studie en mijn eigen bedrijf op te zetten: ‘Alegrezza’.
Ik ben veel samenwerkingsverbanden aangegaan o.a. met Filomena.
Daar werk ik samen met alleenstaande moeders en verkopen we onze producten.
Dit om de positie van alleenstaande moeders te versterken.

Slideshow

Blog

Ik ben op 5 september 1984 in Mexico-Ciudad geboren.

Ik heb de Kunstacademie gevolgd en afgerond en nu ben ik druk bezig met de opleiding aan het Gestalt Instituut te Cuernavaca.
Voor mij is kunst een wezenlijk onderdeel van mijn leven maar alleen met kunst bezig zijn, is voor niet voldoende.
Ik wil mijn kunst ook inzetten om therapeutische processen op gang te zetten bij kinderen en volwassenen.

Ik heb net mijn eerste onderzoek afgerond – Mijn anotomie staat niet in boeken - omtrent de relatie psychologie, humanisme, de wetenschappen en kunst.
Ik heb mezelf onder andere de volgende vragen gesteld: heeft kunst een therapeutisch effect?
Wat zijn de mentale processen en wat zijn de kunstzinnige processen die zich afspelen

Verder voel ik mij als vrouw verbonden met de aarde. Vele vormen van moeder aarde kan ik terugvinden in mijn eigen vrouwelijke vormen.
Dat geeft me kracht. Dat heelt me als vrouw.

Slideshow

Blog

Ik ben op 13 augustus 1972 in Mexico-Ciudad geboren.
Eigenlijk wilde ik toneelspeler worden maar ik was/ben verlegen en spelen moet je toch voor een publiek doen.
Maar ik heb geen moment spijt gehad dat ik destijds voor tekenen en schilderen heb gekozen.

Ik heb onder andere gestudeerd bij ‘Instituto Regional de Belles Artes’ en daarnaast ontzettend veel workshops gevolgd en cursussen.
Wat ik doe, ik werk ook als invalkracht in het onderwijs, straalt uit wie ik ben en hoe ik in het leven sta.

Nu woon ik met mijn vrouw en dochtertje in San Andres de la Calle en zorg voor een groot deel voor het huishouden en mijn dochtertje.

Thema’s in mijn kunst zijn onder andere mythologie, natuurfilosofie, religie en het verleden van Mexico en haar geschiedenis.
De geschiedenis van de mix tussen de oorspronkelijke bevolking en de Spaanse overheersers, ik ben een mesties.
En wil de wortels leren kennen van beide culturen.
Een thema wat me erg aanspreekt en waar ik veel mee bezig ben, is recycling.
Ik hou van de aarde en wil ervoor zorgen dat zij beschermd wordt.

Slideshow

Website

Sinds mijn jeugd ben ik gefascineerd door creëren.
Via een omweg van de opleiding facilitaire dienstverlening en werken bij een uitzendbureau ben ik aan mijn droom begonnen.
Bezig met creëren.
Na de vrije academie in Den Haag (1991) heb ik twee jaar de kunstacademie in Den Haag gevolgd.
In juli 1996 ben ik afgestudeerd als docente tekenen en schilderen in Utrecht.

Jarenlang heb ik landschapsworkshops georganiseerd.
O.a. in de duinen van Katwijk en aan de Doubs in Frankrijk.
Natuur is vanaf het begin voor mij een grote inspiratiebron.
De rust, schoonheid en overweldiging zijn met allerlei technieken te vangen.
Ik vind het fijn met meerdere materialen op een werk intuïtief door te gaan, laag over laag.

Naast alle verf en tekenmaterialen heb ik me ook verdiept in druktechnieken (monoprints), edelsmeden, fotografie, papier en vilt maken,
collagetechnieken en natuur vindsels (dingen zoekster) een nieuwe plek geven.
Zo zijn o.a. mijn schatkistjes ontstaan.
Houten doosjes met schatten opnieuw vorm gegeven en gemaakt uit verwondering.
Kleine dingen worden groot door het te centreren, een ander gezichtspunt te geven en een nieuw verhaal te maken.

Mijn eigen ervaringen, herinneringen en emoties vertaal ik in nieuwe verhalen (vele lagen) en in beelden en objecten.
Verlangens die daarbij spelen zijn rust, harmonie en evenwicht.
Verwondering speelt bijna altijd de hoofdrol.
Thema’s zijn vaak geborgenheid, verlies en verbinding.
Levenslust en zien wat er allemaal is naast het los moeten laten en de vergankelijkheid, het verval.

Sinds 2018 werk ik mee met “creatieve projecten Mexico”.
Vier Nederlandse kunstenaars in gesprek met vier Mexicaanse kunstenaars.
Een deel van de opbrengst van de verkochte werken gaat naar het weeshuis.

Slideshow

Website

Mijn naam is Lisette Ter Burg, ik ben 52 jaar en woon in Arnhem, in Nederland.
Ik ben getrouwd met Richard en heb drie zonen, Wouter (15 jaar), Joris (13) en Maarten (12).

Mijn gezin vraagt veel van mijn energie.
Onze oudste zoon is hoogbegaafd, autistisch en heeft ADHD.
In het dagelijks leven geeft dat veel strijd over eten, huiswerk maken en ruzie met zijn jongste broer.
Mijn middelste zoon heeft een verstandelijke beperking en ook ADHD.
Onze jongste heeft geen labeltje.
Naast de zorg voor mijn gezin, heb ik de zorg voor mijn dementerende moeder.

De zorgtaken vallen me zwaar.
Ik ben zelf 18 jaar geleden burn-out geraakt door mijn werk.
Nog steeds ben ik niet geheel hersteld en heb ik regelmatig hoofdpijn, depressieve periodes en een erg laag energieniveau.
Schilderen, tekenen en creatief bezig zijn geeft mij energie.
Zo hou ik mijn leven in balans.
In mijn schilderijen verwerk ik mijn emoties en dagelijks leven.
De bijgevoegde schilderijen zijn daar een voorbeeld van
. Naast schilderijen maak ik graag illustraties en tekeningen.

Slideshow

Weblog

Wie ben ik?

Ja, dat vraag ik mezelf ook nog regelmatig af.
In ieder geval is mijn naam Mark Groeneveld en ben ik in 1975 geboren in Noord Oost Twente.
En ik teken en schilder graag.
Dat begon op de basisschool, het waren meestal voorstellingen die zich in mijn fantasie afspeelden.
In mijn studietijd in Wageningen ben ik steeds meer gaan schilderen.
Ik begon met een goedkoop setje olieverf achterop een oude kalender.

Jaren later had ik een bijbaantje als tuinman in de tuin van boekbindster Adriana.
Ik was in die tijd wat uitgekeken op het schilderen.
Veel werk belandde uiteindelijk onder de bank of boven op de kast.
Het bleef een wat eenzame bezigheid.
Adriana liet mij haar boeken zien die ze voor haar kleinkinderen had gemaakt.
Dat gaf mij nieuw enthousiasme en ik gaf mezelf een langdurige opdracht: het maken van kinderboekjes voor elk neefje en nichtje dat geboren zou worden.
Van het één kwam het ander en ik werd door een goede vriendin gevraagd om samen met haar een boek te maken.
Intussen ben ik samen met haar aan haar derde boek bezig.
Het teken- en schilderwerk is gegroeid tot iets meer dan een hobby.
Via via krijg ik steeds weer een vraag voor een tekening op een kaart, illustraties voor een gedichtenbundel of zomaar even samen tekenen vanuit een persoonlijk thema.

Kennismaking met het project in Mexico
In 2015 leerde ik het werk van Amisadai kennen bij een tentoonstelling in het toenmalige Stadspastoraat (nu bezinningscentrum “de derde verdieping”).
Ik vond zijn werk erg bijzonder. Niet meteen mooi in de zin van een mooi plaatje.
De portretten van ouderen die hij gemaakt had waren meer dan mooi, ze gaven me een warm gevoel.
Ik voelde dat er een heel verhaal achter de portretten schuil ging.
Ik las over zijn werk bij het NPH weeshuis in Mexico en bekeek de tekeningen van de kinderen die tijdens zijn lessen waren gemaakt.

Iemand die zo te werk gaat moet gesteund worden bedacht ik me en ik besloot een deel van de opbrengst van de verkoop van mijn eigen tekeningen en schilderijen te doneren aan de stichting van Nellie Markus.
Ik kreeg van haar een dvd met daarop een video-portret van Amisadai.
De eerste beelden waren zo herkenbaar voor mij.
Amisadai loopt daarin langs een klein riviertje en vertelt over zijn jeugd.
Ik ben, net als hij, opgegroeid op het platteland.
Ik zat vroeger vaak bij de beek die langs onze boerderij stroomt.
Ik keek naar de eerste bloemen in het voorjaar.
De insecten die over het wateroppervlak kunnen schaatsen.
Amisadai heeft zijn jeugd doorgebracht bij zijn grootouders.
Hij vertelt daarover terwijl hij achter zijn oma staat die op een stoel zit.
Hij heeft zijn handen op haar schouders gelegd.
Bij dat beeld denk ik aan mijn eigen oma, die samen met onze opa bij ons op de boerderij woonde.
Ik heb daar hele gelukkige en liefdevolle herinneringen aan.
Toen Nellie voorstelde om als duo in deze uitwisseling deel te nemen was dat voor mij vanzelfsprekend.

De betekenis van kunst voor mij
Door zelf te tekenen en te schilderen krijg ik ook steeds meer oog voor de kunst die anderen maken.
Kunst is voor mij een heerlijke wereld om in te verblijven en te ontdekken.
Kunst als tegenhanger van de wereld vol gebrek en geweld waarin we leven.
Mijn geld verdien ik als taxichauffeur.
Ik rijd op zo’n wit busje zoals Lisette dat heeft geschilderd op een van haar schilderijen.
Ik heb altijd een schetsboekje bij me waar ik in schrijf en teken.
Snelle schetsen van wat ik onderweg zie,
eigen gedachten over het menselijk bestaan en soms schrijf ik snel wat op over een opmerkelijk gesprek wat ik had met een passagier die net is uitgestapt.
Ik vind het fijn om nu in een groepsverband met andere kunstenaars te werken.
We inspireren en steunen elkaar. Ik kijk uit naar onze eerste groepsexpositie.

Slideshow