Huis-project

(abajo: texto en español)

Maandag 7 december 2020

Voor dit blog ben ik mijn archief ingedoken en heb ik onderzocht hoe ik huizen/ mijn huis geschilderd heb en welke gedachten en emoties daarbij horen.
Ook voor mij staat mijn huis voor veiligheid en bescherming, een plek waar ik mezelf mag zijn. Waar ik uit mag rusten van de hectiek van het dagelijks leven. Een plek waar ik niet hoef te presteren en te voldoen aan verwachtingen. Waar ik niet altijd energiek, blij en positief hoef te zijn. Waar er ook vermoeide, sombere dagen mogen zijn. Waar ik kan piekeren, nadenken en mijmeren. Mijn huisgenoten kennen mij ook op deze manier: zowel licht en lach als donker en naar binnen gekeerd.

Foto’s 1-3: Theekoepels langs de Vecht. Lisette Ter Burg 2017

In 2017 heb ik een serie tuinhuisjes geschilderd (theekoepels langs de Vecht) die voor mij symbool staan voor een plek om mezelf even terug te trekken uit het volle, rumoerige gezinsleven met 3 opgroeiende puberzonen. De tuinhuisjes zijn lieflijk en romantisch geschilderd, maar laten ook een groot licht-donker contrast zien, wat zich in mij weerspiegelt.

Foto 4: Wit busje. Lisette Ter Burg 2011

Mijn huis als veilige plek is verbeeld in het werk ‘Wit busje’ uit 2011, waarin ik het moment weergegeven heb toen mijn zoon met een verstandelijke beperking voor het eerst met een wit busje weg van huis ging naar een medisch kinderdagverblijf toen hij 3 jaar oud was. Zowel ons huis met de rode voordeur als de rode knuffel Po in de armen van mijn zoon staan voor veiligheid. De donkere figuur is de buschauffeur die mijn zoon weghaalt en voor het gevaar staat. (Hoewel het een hele zachtaardige man bleek te zijn.)

Foto 5: ‘Veilig’, deel van groter werk over mijn scheiding... Lisette Ter Burg, maart 2020

Het schilderij met het gele huis toont dat mijn huis een plek is waar ik me kan terugtrekken en me kan verschuilen tegen het kwaad in de buitenwereld. Een plek waar ik even veilig kan uitrusten en mag zijn, denken en voelen wat er op dat moment speelt. Dit schilderij is een deel van een schilderij uit 2020.

Foto 6: Weg! Lisette Ter Burg, 2017

In mijn gezinsleven is het thuis niet altijd vredig en rustig. Ik heb in het verleden veel strijd gehad met mijn oudste zoon, waardoor ik graag ons huis wilde ontvluchten, weg van het lawaai en de ruzies. Deze tekening geeft dat weer.

Foto 7-8: Schetsen over mijn scheiding. Lisette Ter Burg, maart 2020

Afgelopen voorjaar, tegelijk met de eerste Corona lockdown, vertelde mijn man dat hij wilde scheiden. Voor mij voelde het alsof mijn leven en mijn thuis kapot gemaakt werden. Mijn veilige terugtrekplek bestond niet meer. Ik heb dat al tekenend en schilderend verwerkt, met in stukken gebroken huizen en huizen die in brand staan.
Foto 9-11: ‘Scheiding 1’ en ‘Scheiding 2’ met uitvergroot huis. Lisette Ter Burg, maart 2020

Momenteel woon ik de helft van de week bij mijn kinderen in ons oude huis en de rest van de week alleen in een vakantiehuisje. In dit huisje kan ik mij even terug te trekken van de intense situatie waarin ik nu zit. Ik vind er bescherming en beschutting, het is een veilige plek waar ik mag zijn wie ik ben en mag voelen wat er te voelen valt. Ik kan er uithuilen, uitrusten en voorzichtig plannen voor mijn toekomst maken.

Foto 12: Mijn nieuwe woonplek. Lisette Ter Burg, oktober 2020

Die toekomst is uitgebeeld in het laatste schilderij van dit blog. Ik heb dit werk tijdens een Keith Haring workshop gemaakt. Het verbeeldt mijn nieuwe woning na de scheiding waarin ik samen met mijn kinderen ga wonen. Het is een simplistisch geschilderd werk in de stijl van Keith Haring in vrolijke kleuren zonder schaduwen. Het staat voor een drombeeld, een vlucht uit mijn huidige situatie. Het is voor mij een stip die ik op de horizon gezet heb. Een focuspunt waar ik heen wil. De komende maanden zal dit beeld genuanceerder ingekleurd worden en zullen er ook schaduwkanten toegevoegd worden, naarmate dit droombeeld realistischer wordt ingevuld.
Ik hoop volgend jaar rust gevonden te hebben in mijn leven en woonsituatie.


Una casa es para mi un lugar donde es posible de estar mi misma, donde es posible de relajarse. Un lugar donde yo no necesito de rendir y cumplir con las esperanzas. No necesito de estar siempre alegre, enérgica y positiva. Pero también es permitir que estoy sombria y cansada, de donde puedo preocuparse, pensar y meditar.
Mis habitantes de la misma casa saben que tengo dos partes – claro y oscuro.
Foto 1 -3 Tres cúpulas de té junto de Vecht. En 2017 pinté estas casas de té, para mí un simbolo de un lugar de donde es posible de retirarse. Mi vida familiar, con tres puberes, es muy intensiva.
Las casas han pintado romanticas/amenas pero hay también un contraste – claro y oscuro.
(también parte de mi)
Foto 4 Mi casa con la puerta roja y el muñeco de peluche rojo Popo de mi hijo con un discapacidad intelectual. Esta pintura he hecho cuando el va por la primera vez a la escuela. Un chófer lleva a su escuela especial. Para mi el chófer es el hombre oscuro (en realidad un hombre muy amable). La puerta roja y Popo el simbolo de seguridad. Foto 5 ‘Seguro’ – parte de mi trabajo sobre mi divorcio. La casa el simbolo de seguridad.
Foto 7 -11 El divorcio. Mi vida y mi casa destrozada.
Foto 12 El futuro, una pintura he hecho durante un taller de Keith Haring. Representa mi casa nueva después el divorcio. Voy a vivir aqui con mis hijos.
Un punto en el horizonte.