26 februari 2021: Lisette blog 06

Mark, wat een mooi portret van Yovani! Ook mooi hoe je de scheuren in de muur vergelijkt met de rimpels in een gezicht, beide een beeld van het verstrijken van de tijd. Je beschrijft in het vorige blog hoe je geraakt wordt door de tekeningen van de kinderen in Mexico. De tekeningen hebben licht en donker, gemis en verlangen, hoop en angst.

We zijn vaak gewend om alleen de mooie kant van onszelf te laten zien. We plaatsen prachtige foto’s op Facebook en zien ook alleen de vrolijke, succesvolle kant van anderen. Maar we hebben allemaal ook onze donkere kant, pijnlijke emoties die we liever niet willen voelen. Deze tekeningen uit Mexico laten beide kanten zien.


Ontkennen of vermijden van ongewenste emoties werkt niet op de lange termijn. Om je beter te gaan voelen, moet je eerst de moeilijke emoties als boosheid, verdriet, schaamte, angst en somberheid echt voelen, zodat je ze los kunt laten. En dat is eng.

Ik vind het moeilijk om te laten zien dat ik niet altijd vrolijk en positief ben. Ik kan ook verdrietig, angstig of somber zijn. Omdat ik het lastig vindt om in woorden uit te drukken hoe ik me voel, maak ik er schilderijen van. Kunst kan emoties verbeelden in een taal die door iedereen te verstaan is. Over de hele wereld kunnen we elkaar en onszelf herkennen in geschilderde en getekende emoties. Dat vind ik zo mooi aan dit uitwisselingsproject.

De afgelopen tijd heb ik emoties uitgebeeld in lichaamshoudingen.

Over het doorleven van moeilijke emoties heb ik een boekje gemaakt, dat ik in een filmpje laat zien. Het laat zien hoe je, om bij het gewenste geluk te kunnen komen, je eerst door de put van je pijnlijke emoties en ervaringen heen moet, om daarna door de poort naar een mooiere plek te kunnen, waar je je beter kan voelen.





Ik ben benieuwd hoe Karen volgende week hier op door gaat.
Groetjes en tot een volgende keer,
Lisette (lisetteterburg@upcmail.nl)