18 februari 2021: Mark blog 05


Beste Yovani,

Wat leuk dat je meedoet aan het uitwisselingsproject! Ik ben er ook trots op dat ik meedoe en het is een grote stimulans voor mij om te blijven tekenen. Ik vind het mooi om te lezen dat je geïnspireerd bent door de natuur, want dat herken ik. De natuur is voor mij alles om mij heen, een bos, een meer met vogels, maar ook een klein plantje dat zich door de stoeptegels wurmt. Of mos. Hebben jullie ook mos in Cuernavaca? Met een vergrootglas naar mos kijken; dan heb je het idee dat je in een vliegtuig boven een gigantisch bos vliegt. En mos is veel en veel langer op de aarde dan wij nietige mensjes. Dat vind ik een geruststellend idee.

De foto van jou op het blog is erg mooi, omdat je daar tegen een muur staat met kleine scheurtjes erin. Die zijn niet gemaakt door mensen, maar die zijn er door het verstrijken van de tijd ingekomen. Net zoals wij rimpels krijgen in ons gezicht. En dan jouw nog jonge gezicht op de voorgrond. Dat is een mooi contrast. Ik wil daarmee niet veronderstellen dat de tijd bij jou niet verstrijkt. Ik weet niet wat je in je leven zoal hebt meegemaakt, dat weet je nooit precies van andermans leven. Je kijkt in ieder geval met ogen vol vertrouwen de wereld in, zo interpreteer ik je blik. Rechts bovenin zie ik nog een klein takje kruipen over de muur. Dat takje wil iets zeggen, maar ik kan nu niet zo goed bedenken wat. Misschien dat we vol moeten houden, gewoon doorgaan met kunst maken, ieder op zijn eigen manier.

Ik ga door met een paar tekeningen die ik van jullie heb uitgekozen. Ze trokken mijn aandacht door het contrast tussen het zwarte personage en de gekleurde danwel witte achtergrond. Er spreekt een groot gemis uit. Een verlangen naar iets, maar tegelijkertijd ook een angst voor misschien datzelfde. Dat raakt iets binnen in mij. Nu ik er stil bij sta word ik er treurig van. Maar eigenlijk, nu ik er m’n gedachten over laat gaan, is het iets prachtigs, dat tekeningen van jullie in het NPH huis mij in mijn huis hier in Nederland ontroeren.



Beste Yovani, daarmee is maar weer duidelijk geworden: we zijn allemaal mensen en we kunnen ons in elkaar inleven. Dat maakt ons leven de moeite waard. Ik wens jullie daar een hele fijne dag en misschien beleef je nog een mini-avontuur met een vergrootglas op een stukje mos, of de vondst van een klein aardmannetje genaamd Wroeter Bats.

Hartelijke groeten uit Nederland,
Mark (markg_nl@yahoo.com)