19 maart 2021: Nellie Blog 09

Karen is helaas ziek dus ik (Nellie) mag het stokje deze keer van haar overnemen.

Yovani, je hebt uitgebreid gereageerd op het werk van Karen. En ik ben onder de indruk van de manier waarop je de tekeningen hebt geïnterpreteerd. Het laat zien dat je iemand bent die een scherp oog heeft voor wat er leeft aan emoties en ook dat je een persoon bent die respect heeft voor de natuur en al wat leeft.

Ik mag nu reageren op jouw twee tekeningen; een depressieve jongere en een jongere tijdens de pandemie.
Depressie en pandemie… het lijkt soms hand in hand te gaan.
Afgelopen week hoorde ik dat ik in mei niet naar Mexico kan, niet naar NPH, niet naar de jongeren die daar nu druk bezig zijn met tekenen voor het HUIS-CASA project, niet naar de jongeren die het theaterstuk aan het maken zijn over het leven van Frida Kahlo, niet Yovani live leren kennen die nu met ons tekeningen en woord uitwisselt, niet de docenten ontmoeten die ik eveneens mis en niet met Manuel aan de cola en chips. Niet naar onze hijados Adan, Herminia, Thalia, Karina, MariJo, Erik die buiten NPH wonen en die ik destijds daar heb leren kennen. Die inmiddels bij onze familie horen en waar we veel contact mee hebben. Die ik erg mis en weer wil zien.

Veel NIET…
Hoe teken/schilder ik dat? Ik ben een theatermens, ik speel graag en ik schrijf.
Maar tekenen? Nu liggen er al een fiks aantal tekenvellen verfrommeld naast de papierbak. Ik heb geprobeerd een prop te tekenen.



En dan mijn vliegticket naar Mexico dat in stukken is gescheurd door Covid 19.



Yovani heeft bij de vogel op de kale tak gezegd, de tak gaat weer bloeien.
En dat wat nu niet kan, kan straks wel weer. Ik heb in de map tekeningen gezocht die de jongeren in Mexico hebben gemaakt en heb een kleurrijke vogel uitgezocht en veren.
Want ik hoop zo snel als mogelijk weer naar Mexico te kunnen.


Gedicht van Emily Dickinson

Hoop is dat ding met veren

‘Hoop’ is dat ding met veren,
Dat neerstrijkt in de ziel,
En ‘t wijsje zingt, zonder de woorden,
En dat ons nooit – nog nooit – ontviel.

In Stormwind klinkt zij allerliefst;
En vreselijk moet het noodweer zijn,
Dat zorgt dat ’t Vogeltje de moed verliest;
Ze is zo teder en zo fijn.

Ik hoorde haar in bitterkoude streken;
Ook op de hachelijkste Zee was zij,
Maar nooit – ik overdrijf niet –
Vroeg zij een kruimeltje – van Mij

"La esperanza" es la cosa con las plumas
"La esperanza" es la cosa con las plumas
Que se posa en el alma
Y canta la melodía sin las palabras
Y nunca se detiene, en absoluto

Y lo más dulce, en el vendaval, se escucha
Y debe ser dolorosa la tormenta
Que podría avergonzar al pajarito
Eso mantuvo a tantos calientes

Lo he escuchado en la tierra más fría
Y en el mar más extraño
Sin embargo, nunca, en Extremidad,
Me pidió una migaja.